Analitycy KOBIZE, powołując się na raport BNEF, wskazują na kilka kluczowych czynników odpowiedzialnych za przewidywany szybki wzrost cen uprawnień emisyjnych. Głównym powodem będzie ograniczona dostępność uprawnień, wynikająca z ambitnych celów klimatycznych Unii Europejskiej. Jednocześnie popyt na uprawnienia pozostanie wysoki, ponieważ wiele sektorów objętych systemem ETS2 wciąż nie dysponuje szeroko dostępnymi i ekonomicznie opłacalnymi alternatywami umożliwiającymi redukcję emisji.
Eksperci podkreślają, że nawet dodatkowa podaż uprawnień, wprowadzana tymczasowo na rynek z rezerwy stabilności rynkowej (MSR) w ramach ETS2, nie będzie wystarczająca, aby powstrzymać ten wzrost w krótkim okresie. Dopiero po osiągnięciu szczytowej wartości 149 euro w 2030 roku, ceny powinny zacząć spadać.
Według prognoz BNEF, emisje będą systematycznie maleć i w 2035 roku osiągną poziom 538 milionów ton dwutlenku węgla. Oznacza to spadek o 57 proc. w porównaniu do poziomu z 2025 roku, co świadczy o skuteczności systemu w redukcji emisji gazów cieplarnianych.
Raport KOBIZE przypomina, że nowy system handlu uprawnieniami do emisji – ETS2 – ma zacząć obowiązywać od 2027 roku. Obejmie on wszystkie 27 państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Islandię, Liechtenstein i Norwegię. System ten będzie koncentrował się głównie na emisjach pochodzących z transportu drogowego oraz budynków, jednak państwa członkowskie będą miały możliwość dobrowolnego rozszerzenia jego zakresu na inne sektory.
Wprowadzenie systemu ETS2 znacząco zwiększy zakres obowiązywania cen nałożonych na emisje dwutlenku węgla w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EEA). Łączny zakres wzrośnie do 78 proc. wszystkich emisji, co stanowi istotny postęp w porównaniu z dotychczasowym systemem ETS1, który obejmuje około 40 proc. emisji.
Oba systemy będą funkcjonować równolegle, opierając się na podobnym mechanizmie "cap-and-trade" – czyli ograniczania całkowitej liczby uprawnień i umożliwienia obrotu uprawnieniami na rynku. Głównym celem ETS2 jest redukcja emisji o 642 miliony ton dwutlenku węgla do 2030 roku, co odpowiada spadkowi o 43 proc. w stosunku do poziomu z 2005 roku.
Energooszczędność budynków stanowi kluczowy element w strategii redukcji globalnego śladu węglowego. Badania naukowe wskazują, że sektor budowlany odpowiada za około 40% całkowitego zużycia energii oraz 36% emisji CO₂ w Unii Europejskiej. Implementacja zaawansowanych rozwiązań termoizolacyjnych, systemów odzysku ciepła, inteligentnego zarządzania energią oraz wykorzystanie odnawialnych źródeł energii może zmniejszyć zapotrzebowanie energetyczne budynków nawet o 50-90%.
Analiza cyklu życia (LCA) wykazuje, że inwestycje w modernizację energetyczną istniejących obiektów oraz projektowanie nowych zgodnie z zasadami budownictwa pasywnego lub zeroemisyjnego prowadzi do znaczącej redukcji emisji gazów cieplarnianych zarówno w fazie użytkowania, jak i w całym cyklu życia budynku. Ponadto, zastosowanie materiałów o niskim śladzie węglowym w konstrukcji budynków dodatkowo wzmacnia ten pozytywny efekt środowiskowy.
