Jak liczyć powierzchnię mieszkania?
Nie jest to proste, bo w tej kwestii jest spory bałagan prawny. W kwietniu '99 przestała bowiem obowiązywać polska norma z 30 czerwca 1970 roku PN-70/B -02365, która określała sposób mierzenia powierzchni.
Teraz można to robić na podstawie i tej normy (PN-70/B-02365) i PN-ISO 9836-1997 z 28 października 1997 r.
Teoretycznie nowsza zastąpiła starszą, ale ponieważ żadna z nich nie jest jednak wskazana przez prawo do obowiązkowego stosowania, decyzja, którą wybrać, należy do umawiających się stron. Te normy zaś bardzo się różnią.
Różnice między normami
PN-70/B-02365
pomiar metr nad podłogą
w stanie surowym, tzn. bez tynków i okładzin wykonywanych na miejscu
wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 m kw. dolicza się do powierzchni mieszkania
powierzchni zewnętrznych niezamkniętych z wszystkich stron dostępnych z danego pomieszczenia (balkony, loggie, tarasy itp.) nie wlicza się do powierzchni pomieszczenia ani mieszkania lub lokalu użytkowego
dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,1 m kw.
Powierzchnia pomieszczenia ze skośnym sufitem:
o wysokości powyżej 2,20 m liczy się w 100 proc.'
o wysokości od 1,40 m do 2,20 m liczy się w 50 proc.
poniżej 1,40 nie wlicza się do powierzchni mieszkania.
PN-ISO 9836:1997
pomiar na poziomie podłogi
w stanie całkowicie wykończonym
wnęk w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 m kw. nie dolicza się do powierzchni mieszkania;
powierzchnie zewnętrzne niezamknięte ze wszystkich stron, dostępne z danego pomieszczenia (balkony, loggie, tarasy itp.) dolicza się do jego powierzchni (mieszkania, lokalu użytkowego), wykazując oddzielnie: powierzchnie nienakryte (balkony, tarasy), powierzchnie nakryte (loggie).
dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,01 m kw.
Powierzchnia pomieszczenia ze skośnym sufitem:
powierzchnię pomieszczenia liczy się w całości, zgodnie z powierzchnią jego podłogi ale dzieli się ją na dwie części:
część o wysokości 190 m i więcej
część o wysokości poniżej 1,90 która może być zaliczona wyłącznie do powierzchni pomocniczej