Jego zdaniem, powinniśmy rezygnować ze spłaty długu jeśli przekracza on wartość domu lub mieszkania i nie mieć w związku z tym żadnego poczucia winy. W Stanach Zjednoczonych jest około 15 milionów właścicieli nieruchomości, którzy znaleźli się "pod wodą", czyli spłacają kredyt wart więcej niż sam dom.
Profesor White argumentuje, że jedyną sensowną rzeczą z ekonomicznego punktu widzenia jest ogłoszenie niewypłacalności. Oszczędzi to dłużnikowi wydania setek tysięcy dolarów, których nie ma właściwie szans już nigdy odzyskać - pisze "Los Angeles Times"
Powód dla którego tak niewielu ludzi decyduje się na ten krok nie ma nic wspólnego z ekonomią. To wynik społecznej presji i poczucia winy. Tymczasem, banki wcale nie prowadzą ze swoimi klientami czystej gry.
Co więcej, prof. White radzi, żeby wcześniej cynicznie zaplanować okres życia, gdy nie dostaniemy w żadnym banku kredytu i przed ogłoszeniem niewypłacalności wziąć jeszcze parę kredytów konsumpcyjnych np. na nowy samochód.
W niektórych stanach, m.in. w Arizonie i Kaliforni kredytodawcy mają ograniczone prawo przejmowania aktywów klientów poza samą nieruchomością. Często też zdarza się, że banki nie ścigają bankrutów, bo im się to nie opłaca. Prof. White podpowiada też, że w dokumentach kredytowych nierzadko można znaleźć poważne błędy prawne i dzięki temu podważyć umowę z bankiem.
